İrem Oğuz Aşa (İsmail Abi)

İrem Oğuz Aşa (İsmail Abi)

Merhabalar aranızdaki en geç uyelerden biriyim belki ama geçmişim, Muratli, ailem ve anilar cok kıymetli...bugun eski notlarima bakarken cocukluguma dair bir anıyla karşılaştım. Universite yillarimda bir dergi icin yazmistim..vakit buldukca paylaşmaya devam edeceğim..yuzunuzde bir tebessum bırakmak dileğiyle.. Sevgiler

“Dirilerle işi yok, işi gücü ölülerle!” Arkadaşım İsmail’e  Bir cami bahçesinde büyüdüm ben… Evimizin kapısı cami bahçesine açılıyordu… Musalla taşının altını ev yapardık bazen... Bazen de bir masa… Oyunlar oynardık işte. İsmail ilk arkadaşlarımdandı… Kızdırırdık onu, pek konuşmazdı. Dalga geçerdik, çocukluk… Ben 5 yaşındaydım o zaman… İsmail 45… Yıllar sonra gittim o bahçeye… Yine oradaydı... Selam verdim gülümsedim… “Hatırladın mı beni? şu evde oturuyordum hani… Küçücüktük İsmail Abi…” gözleri doldu. Pek konuşmazdı… Gözlerinin içi güldü ve hatırladı… Cami cemaatinden bir amcaya selam verdim, durumu anlattım. Gülümsedi.. “Ah İsmail ahh” dedi.. “Dirilerle işi olmaz, işi gücü ölülerle…” İsmail; mezar kazar, tabut hazırlar, bahçeyi süpürür, çokça sigara içerdi… Pek konuşmazdı... Tanısa da tanımasa da cenaze namazlarında hep ön safta durudu… Hep aynıydı İsmail… Yüzündeki çizgiler derinleşti belki, gönlü de zamanla… Biz aynı görüyorduk aslında… Gömleği aynıydı, ceketi aynı, yürüyüşü, bahçeyi süpürüşü, kızınca bizi kovalayışı, bağırışı… Çocukluğuma dair çok değerliydi İsmail… ilk arkadaşlarımdandı.

Gitmiş artık uğurladıklarının yanına… Seni hiç unutmayacağım… Musalla taşına oturduğumuzda elinde süpürgeyle bize koşuşunu… Ağzındaki sigarayı ve bakışlarını… Hiç unutmayacağım... Muratlı Çarşı Camii bahçesi çocukluğumdan gittiğin yere sevgi ve selamlarımla… 

Arkadaşın İrem