MURATLI güzel ilçem, içinden demiryolu geçiyor diye övündüğümüz ilçem. İçinden geçen trenlerin neler taşıdığını bilemediğim ilçem. Eskiden 10.30,ve 16.30 İstanbul istikametine iki gidiş ,12.00 ve 19.30 Edirne istikametine dönüşü olan mototren , gece 03.00 de geçen posta treniyle otobüs seferlerine alternatif yolcu taşınan Trakya hattındaki güzel ilçem. Eskiden insan gücüyle bakımı yapılan travers ve raylar, istasyon şefleri, makasçılar, satış memurları, yol kontrol bekçileri ve travers ve çakılların bakımını yaptıran yol çavuşları.Bugün bunların hiç birisi yok. Bu günkü yazımızın kahramanı Bayram AYAZ namı diğer Bayram Çavuş
Kendimizi okula gidip de bilmeye başladığımız zaman, okulumuzun demiryolu kıyısında olması sebebiyle sabahları genelde aşağıda resmini paylaşacağım adını sonradan öğrendiğim (DREZİN) araç ile Bayram çavuş.ve 4-5 işçi; ikisi ayakta, Bayram çavuş dahil diğerleri yüzleri dışa dönük oturarak daha önce yolcu (YOL BEKÇİSİ) tarafından tespiti yapılan eskiklik ve aksaklıkları gidermek üzere giderken görür, çocuk hazzıyla çok hoşumuza giderdi. Ayaktaki iki işçi personel karşılıklı olarak hareket ettirdikleri tulumba tertibatına benzer aletle drezini hareket ettirirdi. Yolcu dedim de yaya olarak değişimli olması muhtemel zamanlarda yaya olarak tahmini 4-5 kg ağırlığı olan bir travers vida sıkma anahtarı bir elinde ,ucundan gördüğümüz kadarıyla iki kılıflı yeşil ve kırmızı bayrak sokulmuş olan deriden bir eşya diğer elinde olmak üzere yol kontrolüne gidip tespit yapıyordu herhalde. Sonra hepsi elektrifikasyon ve otomasyona yenik düşmüşler. İstasyon şefi, memuru, çavuşu, işçisi kalmamış, makaslar geçit bariyerleri bile otomatik olmuş.
Ama bizim aklımızda kalanlar manevra yapıp vagon bağlarken ellerindeki sarı düdüklerin anlam ifade eden sesleri hoş bir seda olarak kalmış.
Emeği geçip bu dünyadan göçenleri rahmetlerle anıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder